Naar een idee van Helena, eigenaresse van het populaire www.helena-schaken.nl
Vaste auteur: Lothar (al jarenlang speler op www.helena-schaken.nl)
Over exact een week is het zover. Op zondag 25 maart 2012 om 10.00 uur gaat op www.helena-schaken.nl het inmiddels traditionele schaaktoernooi van het voorjaar, genaamd De Paashazencup 2012, weer van start. Het gaat om een ééndagstoernooi met meerdere rondes achter elkaar dat in voorgaande edities bol stond van spanning en daverende verrassingen. Wie zal er dit jaar met de eer aan de haal gaan? Wie is het meest koelbloedig en heeft de zenuwen het beste onder controle? Wie gaat de geschiedenis in als winnaar van dit prestigieuze toernooi?
Al weken wordt er op de site over gesproken. Reikhalzend kijkt men uit naar het moment dat de wedstrijdleider de gong laat galmen. Elke ronde duurt 25 minuten en na 10 minuten pauze dient zich de volgende opponent al weer aan. Er wordt gespeeld volgens het zwitserse systeem zodat men verzekerd is van vergelijkbare tegenstanders. Het toernooi is volledig geautomatiseerd waardoor de partijen vanzelf in het scherm verschijnen.
Natuurlijk wordt er door vakkundig wedstrijdleider Gijs ook een menselijk oogje in het zeil gehouden om toe te zien op de techniek en een geordend verloop van het evenement. Tussen elke ronde door kunnen de deelnemende schakers gezellig op de chat natafelen. Ook de toeschouwers zullen zeker analyses leveren nadien want het is mogelijk om in een partij naar keuze mee te kijken. Tijdens het toernooi kan bijvoorbeeld de ontmoeting van een bevriende schaker worden gevolgd of die van de koploper(s). Hoogstaande partijen lijken welhaast gegarandeerd. Of zie ik als enthousiaste schaakliefhebber alles nu door een te roze bril? Zal er onder de wedstrijddruk toch het nodige geblunderd gaan worden?
Vragen, vragen en nog eens vragen waarop we volgende week het antwoord krijgen!
Het aantal deelnemers groeit en groeit. Dit neemt niet weg dat er nog veel stoeltjes een eigenaar mogen krijgen. Inschrijven is uiteraard nog steeds mogelijk. Links boven in het algemene scherm kan iedereen zich eenvoudig aanmelden. Het belooft een dag te worden met grote belangstelling en veel ingelogde schakers. Dat vormt tegelijkertijd de reden dat men VIP dient te zijn (of dient te worden) zodat toegang en deelname zeker zijn. Voor een zeer bescheiden bedrag kan dit waardoor er voordelen zijn ten opzichte van een normaal lidmaatschap en bovendien wordt de verdere ontwikkeling van deze prachtige site ondersteund. Het is het dubbel en dwars waard want één ding staat als een paal boven water: Dit is nog maar het begin van veel moois dat de komende maanden op ons allen gaat afkomen.
Ik kan niet wachten en tel de nachtjes slapen nog af. Op www.helena-schaken.nl heerlijk genieten van alles wat onze mooie denksport te bieden heeft? Doen! Heel snel! A way of life...
zondag 18 maart 2012
zondag 4 maart 2012
Schaakillusie
Naar een idee van Helena, eigenaresse van het populaire www.helena-schaken.nl
Vaste auteur: Lothar (al jarenlang speler op www.helena-schaken.nl)
De meeste schakers zullen het wel herkennen: Het gevoel van onderschatting van de opponent. Of overschatting natuurlijk van je eigen talenten omdat je in "the winning mood" bent. Als je dan ook nog een tegenstander hebt die lager geplaatst staat dan is de morele winst snel gerealiseerd. Tenminste dat denk je. In die overtuiging verkeer je. Zeker als je in het verleden al vaker van deze tegenstander partijen hebt gewonnen. De verleiding is dan groot om jezelf rijk te rekenen. Des te groter is de ontgoocheling bij verlies. De tegenstander aast namelijk ook continu op diens kansen en weet, net als jij, dat het moment van zijn winst telkens een dag dichterbij komt.
Het overkwam mij afgelopen week op www.helena-schaken.nl. Een schaker met wie het altijd leuk virtueel dollen op het bord is, kwam onverwacht taai uit de hoek. De opening was ook al anders dan anders. Nou ja, ik dacht nog dat mijn opponent gisterenavond gewoon teveel rode peper had gegeten. Eigenlijk had er toen al een alarmbelletje moeten gaan rinkelen. Maar nee hoor, gewoon stug blijven geloven in de illusie dat het allemaal geluk van de tegenstander is en dat je zeker mag blijven vertrouwen op eigen routine. Alles komt goed. Een beetje dat idee.
Totdat het paard in het centrum een wel erg prominente positie innam en er op 3 of 4 cruciale plaatsen vervelende dreiging ontstond. Dat had natuurlijk nooit zover mogen komen, maar er was nog altijd een gerede kans tot "reparatie". Zo goed en zo kwaad als het ging, dacht ik een handige pionmanouvre uit te voeren. Zo eentje die in de ogen van de ander onverwacht is. Het goede nieuws is dat dat ook zo was. In mijn hautaine schakersbui was ik in mijn nopjes nadat ik had gezet. Ik keek voor alle zekerheid nog eens goed en was stilletjes nog steeds erg content met deze list.
Totdat de mokerslag volgde: Het centrale paard had de pijlen gericht op de dame en ik was haar kwijt. Uit pure ellende gaf ik maar gelijk op want vol afschuw tegen een kansloze stelling blijven aankijken, schiet ook niet op. Ik had nog zó goed gekeken bij die pionmanouvre. Het zou mij niet gebeuren dat ik zo voor de hand liggend gefopt zou worden. Dus toch...Nog net zie ik dat mijn tegenstander me een wenk geeft om op de chat te komen. Ik hoopte nog even dat we de enigen op de chat zouden zijn maar natuurlijk was het primetime en dus lekker druk bevolkt.
Schoorvoetend heb ik mijn tegenstander openlijk gefeliciteerd. Met meerderen analyseerden we aan de hand van de zettenhistorie waar het eigenlijk echt verkeerd ging. Dat was niet bij de zet van het paard maar feitelijk al erg snel in de partij. Een typisch gevalletje van schaakdeformatie was me ten deel gevallen. Als een lachende boer met kiespijn sloot ik mijn avond af, nadat anderen ook zo sportief waren om soortgelijke ervaringen te delen. Gelukkig was ik niet de enige sufferd. Nu, een paar dagen later, kijk ik er met een echte lach op terug. Immers weer wat geleerd op het bord van anderen en ook over mezelf.
Volgende keer: Mijn eerste stappen als digitale toernooischaker!
Vaste auteur: Lothar (al jarenlang speler op www.helena-schaken.nl)
De meeste schakers zullen het wel herkennen: Het gevoel van onderschatting van de opponent. Of overschatting natuurlijk van je eigen talenten omdat je in "the winning mood" bent. Als je dan ook nog een tegenstander hebt die lager geplaatst staat dan is de morele winst snel gerealiseerd. Tenminste dat denk je. In die overtuiging verkeer je. Zeker als je in het verleden al vaker van deze tegenstander partijen hebt gewonnen. De verleiding is dan groot om jezelf rijk te rekenen. Des te groter is de ontgoocheling bij verlies. De tegenstander aast namelijk ook continu op diens kansen en weet, net als jij, dat het moment van zijn winst telkens een dag dichterbij komt.
Het overkwam mij afgelopen week op www.helena-schaken.nl. Een schaker met wie het altijd leuk virtueel dollen op het bord is, kwam onverwacht taai uit de hoek. De opening was ook al anders dan anders. Nou ja, ik dacht nog dat mijn opponent gisterenavond gewoon teveel rode peper had gegeten. Eigenlijk had er toen al een alarmbelletje moeten gaan rinkelen. Maar nee hoor, gewoon stug blijven geloven in de illusie dat het allemaal geluk van de tegenstander is en dat je zeker mag blijven vertrouwen op eigen routine. Alles komt goed. Een beetje dat idee.
Totdat het paard in het centrum een wel erg prominente positie innam en er op 3 of 4 cruciale plaatsen vervelende dreiging ontstond. Dat had natuurlijk nooit zover mogen komen, maar er was nog altijd een gerede kans tot "reparatie". Zo goed en zo kwaad als het ging, dacht ik een handige pionmanouvre uit te voeren. Zo eentje die in de ogen van de ander onverwacht is. Het goede nieuws is dat dat ook zo was. In mijn hautaine schakersbui was ik in mijn nopjes nadat ik had gezet. Ik keek voor alle zekerheid nog eens goed en was stilletjes nog steeds erg content met deze list.
Totdat de mokerslag volgde: Het centrale paard had de pijlen gericht op de dame en ik was haar kwijt. Uit pure ellende gaf ik maar gelijk op want vol afschuw tegen een kansloze stelling blijven aankijken, schiet ook niet op. Ik had nog zó goed gekeken bij die pionmanouvre. Het zou mij niet gebeuren dat ik zo voor de hand liggend gefopt zou worden. Dus toch...Nog net zie ik dat mijn tegenstander me een wenk geeft om op de chat te komen. Ik hoopte nog even dat we de enigen op de chat zouden zijn maar natuurlijk was het primetime en dus lekker druk bevolkt.
Schoorvoetend heb ik mijn tegenstander openlijk gefeliciteerd. Met meerderen analyseerden we aan de hand van de zettenhistorie waar het eigenlijk echt verkeerd ging. Dat was niet bij de zet van het paard maar feitelijk al erg snel in de partij. Een typisch gevalletje van schaakdeformatie was me ten deel gevallen. Als een lachende boer met kiespijn sloot ik mijn avond af, nadat anderen ook zo sportief waren om soortgelijke ervaringen te delen. Gelukkig was ik niet de enige sufferd. Nu, een paar dagen later, kijk ik er met een echte lach op terug. Immers weer wat geleerd op het bord van anderen en ook over mezelf.
Volgende keer: Mijn eerste stappen als digitale toernooischaker!
Abonneren op:
Posts (Atom)